Plan daltoński w praktyce

Przedszkole daltońskie to miejsce, w którym każde dziecko ma możliwość rozwoju w zgodzie ze swoimi indywidualnymi potrzebami i możliwościami. W naszej placówce stosujemy plan daltoński – nowoczesną metodę edukacyjną, która opiera się na czterech filarach wolności, samodzielności, współpracy i refleksji. Oto, jak ten plan wygląda w praktyce.

1. Własna odpowiedzialność
W ramach planu daltońskiego kładziemy duży nacisk na rozwijanie odpowiedzialności dzieci za swoje zadania i działania. Dzieci uczą się samodzielnie organizować swój czas, podejmować decyzje i rozwiązywać problemy. W przedszkolu daltońskim każde dziecko ma swobodę wyboru, ale i obowiązek dotrzymania podjętych zobowiązań. Tworzymy przestrzeń, w której maluchy uczą się, jak planować swoje działania, a także jak dbać o porządek i odpowiedzialność za wspólne dobro.

2. Samodzielność w działaniu
Podstawą planu daltońskiego jest także rozwój samodzielności. W naszym przedszkolu dzieci biorą aktywny udział w podejmowaniu decyzji dotyczących codziennych czynności – od wyboru zadań, po ustalanie zasad zabaw. Dzięki temu maluchy rozwijają swoje umiejętności organizacyjne i stają się bardziej pewne siebie. W tym procesie nauczyciele pełnią rolę przewodników, którzy pomagają, ale nie wyręczają dzieci w wykonywaniu zadań.

3. Wolność wyboru i działania
W planie daltońskim wolność jest kluczowym elementem. Dzieci mają prawo do podejmowania własnych decyzji, co pozwala im poczuć się odpowiedzialnymi za swoje działania. Oferujemy przestrzeń, w której maluchy mogą samodzielnie wybierać zadania, aktywności czy miejsca do zabawy, co sprzyja rozwojowi ich indywidualnych zainteresowań i talentów. Wolność nie oznacza braku granic – w naszym przedszkolu uczymy dzieci, jak podejmować świadome i odpowiedzialne decyzje, które mają wpływ na nie i na innych.

4. Współpraca i praca w grupach
Choć samodzielność jest bardzo ważna, w planie daltońskim szczególną uwagę przykłada się również do umiejętności współpracy. Dzieci uczą się działać w grupie, szanować opinie innych i wspólnie rozwiązywać problemy. Codzienne zajęcia w naszym przedszkolu sprzyjają rozwijaniu umiejętności interpersonalnych i pracy zespołowej. Poprzez różnorodne gry, zabawy i projekty dzieci poznają wartość współpracy i wspólnego dążenia do celu.

5. Indywidualizacja nauki
Plan daltoński to także metoda, która uwzględnia indywidualne potrzeby każdego dziecka. W naszej placówce staramy się dostosować zajęcia do tempa i zainteresowań maluchów, co pozwala na osiąganie najlepszych wyników w rozwoju. Dzięki temu każde dziecko może realizować własny potencjał, nie czując presji ani porównań do innych.

6. Obserwacja i refleksja
W przedszkolu daltońskim regularnie przeprowadzamy obserwacje, które pozwalają nam lepiej poznać każde dziecko i dostosować metody pracy do jego potrzeb. Dzieci również są zachęcane do refleksji nad własnym rozwojem i osiągnięciami. Takie podejście pozwala na systematyczne śledzenie postępów i skuteczne wspieranie dzieci w ich drodze edukacyjnej.

7. Tworzenie przyjaznej przestrzeni do nauki

Nasze przedszkole jest miejscem, które sprzyja aktywnemu uczeniu się przez zabawę. Dzieci mają do dyspozycji przestronne sale, w których z łatwością odnajdą odpowiednią przestrzeń do pracy indywidualnej i grupowej. W naszej placówce staramy się zapewnić dzieciom jak najbardziej naturalne warunki do nauki, gdzie mogą eksperymentować, tworzyć, badać i odkrywać świat w sposób zgodny z ich potrzebami.

Jesteśmy certyfikowanym przedszkolem daltońskim

W 2025 roku nasze przedszkole uzyskało certyfikat przyznawany przez Polskie Stowarzyszenie Dalton! Oznacza to, że w naszej codziennej pracy z dziećmi stosujemy metody i zasady pedagogiczne opracowane przez Helen Parkhurst, które wspierają rozwój samodzielności, odpowiedzialności oraz współpracy.

plan daltoński

Plan daltoński w naszym przedszkolu jest wdrażany poprzez organizację zajęć, które wspierają rozwój samodzielności, odpowiedzialności i współpracy wśród dzieci. Sale edukacyjne są zaprojektowane tak, aby dzieci mogły swobodnie korzystać z materiałów dydaktycznych i realizować zadania w swoim tempie, rozwijając przy tym umiejętność planowania. Nauczyciele pełnią rolę przewodników, którzy wspierają dzieci w procesie zdobywania wiedzy, a nie narzucają gotowych rozwiązań. Codziennie dzieci uczą się odpowiedzialności za swoje działania, na przykład poprzez realizację zadań przypisanych do nich w harmonogramie. Dzięki tej metodzie przedszkolaki zdobywają nie tylko wiedzę, ale także praktyczne umiejętności potrzebne w dalszym życiu.

plan daltoński w praktyce

Plan daltoński w praktyce polega na organizacji zajęć w sposób, który rozwija samodzielność, odpowiedzialność i współpracę wśród dzieci. Każde dziecko wybiera zadania do wykonania z przygotowanych materiałów i pracuje nad nimi w swoim tempie, ucząc się planowania i zarządzania czasem. Nauczyciel pełni rolę przewodnika, wspierając dzieci w rozwiązywaniu problemów, zamiast narzucać gotowe rozwiązania. Dodatkowo dzieci realizują zadania w grupach, co uczy je współpracy i wzajemnego pomagania sobie, rozwijając ich kompetencje społeczne.

trochę historii

Plan daltoński powstał na początku XX wieku dzięki Helen Parkhurst (1886-1975), amerykańskiej nauczycielce, która pragnęła zmienić tradycyjne podejście do edukacji. Inspirowana własnymi doświadczeniami szkolnymi, dążyła do stworzenia metody, w której uczniowie uczą się w sposób bardziej samodzielny i angażujący. Helen Parkhurst zaczęła wdrażać swoje nowatorskie podejście do edukacji już w 1904 roku, gdy jako 18-latka rozpoczęła pracę w szkole w Waterville. Musiała zmierzyć się z ogromnym wyzwaniem – jej klasa liczyła aż 46 uczniów w wieku od 4 do 16 lat, a nauka odbywała się w jednej sali.

Aby poradzić sobie z tak zróżnicowaną grupą, Parkhurst wprowadziła kilka kluczowych zmian:

Podział uczniów na grupy – starsi uczniowie pomagali młodszym, pełniąc rolę asystentów i mentorów. Dzięki temu nauczycielka mogła skupić się na pracy indywidualnej lub w małych zespołach.

Organizacja przestrzeni – meble nie były na stałe przytwierdzone do podłogi, co pozwalało na ich swobodne przestawianie. Uczniowie mogli poruszać się po sali i pracować tam, gdzie było to dla nich najwygodniejsze.
Strefy tematyczne – sala została podzielona na różne kąciki edukacyjne, w których uczniowie mogli realizować konkretne zadania. W jednym rogu odbywała się praca nad matematyką, w innym nad czytaniem, a jeszcze w innym nad zajęciami praktycznymi.

Indywidualne tempo pracy – uczniowie nie musieli uczyć się w tym samym tempie. Każdy mógł realizować materiał w swoim rytmie, co zwiększało motywację i zaangażowanie.
Samodzielność i współpraca – uczniowie sami planowali swoją pracę i konsultowali się z nauczycielką w wyznaczonym czasie, co uczyło ich odpowiedzialności za własny rozwój. To właśnie w tej małej szkole narodziły się podstawy Planu Daltońskiego, który z czasem rozwinął się i zdobył światowe uznanie. 
Parkhurst udowodniła, że odpowiednia organizacja klasy i autonomia uczniów mogą diametralnie zmienić sposób nauczania i uczynić edukację bardziej efektywną oraz angażującą.
Parkhurst w roku 1921 rozpoczęła eksperymentalną pracę z planem daltońskim w Dalton, małym amerykańskim miasteczku w stanie Massachusetts, stąd nazwa „plan daltoński”.
Helen współpracowała z Marią Montessori, ale jej metoda była autorska i rozwijała się niezależnie. W 1922 roku wydała książkę "Wykształcenie według planu daltońskiego”, która zdobyła międzynarodowe uznanie i błyskawicznie została przetłumaczona na 14 języków. Dziś plan daltoński stosowany jest na całym świecie, wspierając edukację opartą na samodzielności, odpowiedzialności, współpracy oraz refleksji.
linkedin facebook pinterest youtube rss twitter instagram facebook-blank rss-blank linkedin-blank pinterest youtube twitter instagram